Село үлкен. Бұл – Марқакөл ауданының орталығы. Алтай жайылымдары биыл ерекше. Мына жалпақ етек толған – қойлы ауыл. Көл балыққа кедей емес көрінеді. Ең бағалысы – қызыл балық. 

 

Сөйлемнің бірыңғай мүшелері мен жалпылауыш мүше

Пайда, мақтан - бәрі тұл. Жұрт тарай бастағанда, Михаил, Айдынғали, Жақсылық – үшеуі оңаша қалған еді. Үйлер мен магазиндер, мектептер мен клуб үйі, адамдар, машиналар – бәрі де көмір үстінде. Мортық, ебелек, тітір, жусан – бәрі де жақсы өсіпті.Керуен көшетін сауда жолдары, үлкен базарлар, атақты қалалар, су жолдары – барлығыда бүгін айрықша керек болған.Ақылбай, Ербол және Мағаш пен Кәкітай  - төртеуі оша әңгімелесіп отыр екен. Әр бөлменің ұзынын, көлденеңін, ішкі қатынас есіктерін – бәрін де Абай өзі қағазға сызып, Әйгерімнің қолына табыс етіп кеткен.Көшелер мен аулаларда жайқалған ағаштар, көшелерге төселген тастар, сонау шахтадан тартылып келген электр қуаты – бәрі-бәрі депутаттар қолға алған істер еді. Мен апыл-құпыл киіне сала, далаға шықсам, Рақила, Дәмелі – екеуі қой қораның есігін басып қалған жал қарды аршып жатыр екен. Қисық, Роза және мен – үшеуміз бұларды жататын үйлеріне апарып, орналастырып келдік. 

 

 

Оңашаланған айқындауыш

Қазір оның бригадасында түрлі ұлт өкілдері – орыстар, украиндар, татарлар, белорустар – істейді. Сол кеште – жарық айлы, сыр құмар кеште – көп жолдастың қоршауында келе жатып, Әмір мен Үмітей сөз қосады. Заман жаршыларының – баспасөз, эфир, экран – үндері құлақтан кіріп бойды алады. Өзі әнші, өзі сұлу Байтасқа екеуі де – бірі кәрі, бірі жас бала – қызғана да, тамашалай да қараған еді. Олардың бірі – сары сақал, арық, боз – өз ойының жүйріктігін көрсетуге тырысады. 

 

Құрмалас сөйлем

Кешегі жарыстан шаршағаны соншалық – бүгін тұра алмады. Есікті ашып қалды – маңдайына тас келіп тиді. Гүл шықса – жердің көркі, қыз туса – елдің көркі. Жүзінде қайғы да жоқ, қасірет те жоқ, - қорқыныш қана бар. Баршагүл сәлем беріп еді, - ол қырын қарап кетті. Оларда пасықтық бар, - адамдық жоқ; қараңғы жауыздық бар, - жарқын жүз жоқ. Тұманның қалыңдығы сонша – түк те көрінбейді.  Оның қорыққандығы сондай – не айтып, не қойғанын білген жоқ. Екеуінің шұғылданғандығы сондай – ішке кірген кісіні аңғармайды.Есіктің киізін ойлай итерем, былай итерем, - ашылмайды. Елге мойнымды созам, - көрінбейді.

 

Төл сөз

«Баламмен ақылдасайын», - деді Ақылбай. – Сен қайда тұрасың? – деді Асан. «Автобус күтіп тұрмын», - деді Әли. 

Бала Майқыны көргеннен-ақ орнынан атып тұрып:

- Ассалаумағалейкүм, хан біткеннің қызығы, бұқара жұрттың қазығы, азығы, - деп сәлем береді. 

Шешесі: «Үйімізіден дәм-тұз татып кетсін, - деп, - сол кісіні шақыр», - деді. – Қойдым, Тәуке, қойдым, - деді.