Бейбіт күн тілегі

Көктемнің жадыраған алғашқы күндерінің бірі еді. Жадырасын қария таяғына сүйеніп, айналаға тамашалай қарап тұр.

Үй жаны жап-жасыл бау. Құстардың тынымсыз шиқылы ағаш жапырақтарының шуылымен бірігіп, оркестр әуеніне айналғандай.

Ерте гүлдейтін жеміс ағаштары аппақ мақтаға оранған. Ақ басты Алатаудың шыңына, кейуананың ақ жаулығына балауға тұрарлық. Табиғат-Ананың сыйлығы сан жеткісіз-ау. Анау сылдырап ағып жатқан бұлақ та, жағасындағы балауса құрақ та, жағалай өскен тал терек те сұлулыққа сұлулық қосып тұрғандай. Шіркін! Тіршілікке не жетсін?!

Міне, кезекті көктемге де жетті.

Бейбіт күн тілегі

Міне, кезекті көктемге де жетті.

Бұдан 68 жыл бұрын осы уақытқа шейін өмір сүрем деп ойлап па? Жеңіс сағатын минуттап күтіп жүрген кезі еді-ау! Жап-жас қылшылдаған өрімдей жастығын соғыстың қан даласында қалдырды. Үмітін үзбеді. Туған елге көктемнің қарлығашындай жеңіспен келеріне сенген. Талай-талай боздақтар оққа ұшып, жат жерде сүйегі қалып жатқанда: «Осы қайғы-қасіретке қашан нүкте қойылады?»- деп іштей егіліп, көз жасын көрсетпей, қайта қайраттанған күндерді еске алудың өзі ақирет!

Ия, сол аңсай күткен «Жеңіс!» деген сөз көктемнің мамыражай айында миллиондаған жүректі жадып жеткен еді. Ол күні де осындай тып-тыныш, жайдары, жайма-шуақ болып еді-ау!

Қарияның көргені де, көрері де көп. Кенет есіне бір нәрсе түскендей үйге еніп кетті де, қайта шықты.

Омырауындағы орден мен медальдары шақырайған күнге шағылысып, қарттың өңі алабұртып, ендігі күннің амандығын тілеуде.

Маңғыстау облысы

Түпқараған ауданы

Жалау Мыңбаев мектеп-

Гимназиясының 10-сынып оқушысы

Ағатаева Балдырған